Ψήσατε τα κουλουράκια σας; Χθες τελείωσα κι εγώ τα δικά μου. Το σπίτι μοσχοβολούσε βούτυρο, πορτοκάλι, μαστίχι ... θύμιζε όμως και βομβαρδισμένο τοπίο από τα ταψιά, τις λαδόκολλες, τους λερωμένους πάγκους. Τις τελευταίες 5 ημέρες πρέπει να έχω ζυμώσει πάνω από 15 κιλά (βοήθησα και τη μαμά μου να κάνει τα δικά της). Μου αρέσει η ποικιλία οπότε έφτιαξα τριών ειδών: κουλουράκια αμμωνίας, με άρωμα πορτοκαλιού και "ανεβατά" (τι είναι πάλι ετούτο;)
Εκτός από τις γνωστές συνταγές, εδώ στη Ρόδο φτιάχνουμε τα "ανεβατά" κουλούρια, συνταγή παραδοσιακή που οι γιαγιάδες κληροδοτούν στα παιδιά και εκείνα με τη σειρά τους στα δικά τους παιδιά και "πάει λέγοντας".
Αυτά τα κουλούρια γίνονται με προζύμι. Οι παλιές γυναίκες έπαιρναν αγιασμό την ημέρα του Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου) και μ' αυτό έφτιαχναν προζύμι, που διατηρούσαν όλο το χρόνο, για να το χρησιμοποιήσουν στα ζυμωτά ψωμιά τους, στα κουλούρια και σε διάφορες άλλες παρασκευές. Η ιδιαίτερη λοιπόν γεύση και μυρωδιά από το προζύμι έρχεται να δέσει αρμονικά με το βούτυρο γάλακτος, το κοπανισμένο μαστίχι, την κανέλλα και το γαρύφαλλο.
Αφού έπλαθαν τα κουλουράκια, τα άφηναν όλη τη νύχτα σκεπασμένα με κουβέρτα για να "ανέβουν" και να τα φουρνίσουν την επομένη το πρωί.
Αφού έπλαθαν τα κουλουράκια, τα άφηναν όλη τη νύχτα σκεπασμένα με κουβέρτα για να "ανέβουν" και να τα φουρνίσουν την επομένη το πρωί.
Θα μου επιτρέψετε όμως να μην σας αποκαλύψω περισσότερα, γιατί θέλω κι εγώ να συνεχίσω την παράδοση, να διδάξω την μικρή μου ''πριγκίπισσα'' τη συνταγή της "γιαγιάς"!
Είναι καλό στις μέρες που ζούμε να φυλάμε στην ψυχή μας και κάτι από αυτές τις παραδόσεις γιατί τελικά αυτές είναι που δίνουν ένα άλλο νόημα στην μονότονη ζωή μας.
Σας κερνάω ένα κουλουράκι για το καλό!
Σας κερνάω ένα κουλουράκι για το καλό!