Το φθινόπωρο και ο χειμώνας (ακόμη περισσότερο ο χειμώνας) είναι οι εποχές που λατρεύω. Θέλω να βρίσκομαι στο σπίτι μου, οπότε προσπαθώ να τελειώνω με τις εξωτερικές δουλειές μέχρι το μεσημέρι. Από κει και έπειτα δεν θέλω καθόλου να ξεμυτίζω από το "καβούκι" μου.
Από την περασμένη Δευτέρα το κρύο έπιασε απότομα και με βρήκε απροετοίμαστη. Η μικρή πριγκίπισσα δήλωσε (με ναζιάρικο παράπονο) πως κρυώνει. Το σπίτι ήταν όντως λίγο παγωμένο και φαινόταν "άδειο". Δεν υπήρχε η ζεστασιά της ατμόσφαιρας να μας πλημμυρίζει. Ήρθε λοιπόν η ώρα να στρωθούν τα χαλιά. Μετά από αρκετή κούραση, το αποτέλεσμα και πάλι με αντάμειψε... Πόσο όμορφο δείχνει τώρα το σπίτι μας!
Από την περασμένη Δευτέρα το κρύο έπιασε απότομα και με βρήκε απροετοίμαστη. Η μικρή πριγκίπισσα δήλωσε (με ναζιάρικο παράπονο) πως κρυώνει. Το σπίτι ήταν όντως λίγο παγωμένο και φαινόταν "άδειο". Δεν υπήρχε η ζεστασιά της ατμόσφαιρας να μας πλημμυρίζει. Ήρθε λοιπόν η ώρα να στρωθούν τα χαλιά. Μετά από αρκετή κούραση, το αποτέλεσμα και πάλι με αντάμειψε... Πόσο όμορφο δείχνει τώρα το σπίτι μας!
Όταν μιλώ για τις αγαπημένες μου εποχές, μου έρχονται στο νου όλα αυτά τα μικρά πράγματα που για κάποιους ίσως να είναι ασήμαντα ή βαρετά, για μένα όμως είναι στιγμές που κάθε χρόνο περιμένω να ζήσω, να γευτώ!
Η θαλπωρή από το αναμμένο κερί
Τα πλεκτά μου πασουμάκια
Η απαλή κουβέρτα που με αγκαλιάζει τα κρύα βράδια
Το χρώμα που έχει το ρόδι
Το γλυκό κυδώνι
Και οι τσακιστές πράσινες ελιές
Η αλεσφακιά που μοσχομυρίζει στο τσάι μου
Η μικρή πριγκίπισσα έχει αποκοιμηθεί. Δεν ακούγεται τίποτα, μια ήρεμη σιωπή. Έξω κάνει κρύο κι εγώ μόνη με τον εαυτό μου. Τα λέμε οι δυο μας. Έχω ανάγκη να το κάνω αυτό. Σκέφτομαι .... σκέφτομαι .... και τελικά όλα περιστρέφονται γύρω από το ίδιο πρόσωπο. Το παιδί μου! Τίποτε άλλο.
Καληνύχτα ...
Καληνύχτα ...